2011 De feiten

De feiten op een rijtje:

·         7.665 km (4.811 op de racefiets en 635 op de MTB en 2219 op de winter-/strandfiets) Dat is 69 km meer dan in 2010

·         304 uur (5 uur minder dan in 2010)

·         123 dagen met een fietsrit (2 dagen minder dan 2010)

·         Topmaand Mei met 984 km

·         Sofmaand Augustus met 392 km

·         28 BIG’s beklommen. Een record. Sta nu op 233 BIG beklimmingen.

·         Fietstrips

·         Villach (Oostenrijk) met Philip (Hoogtepunt: Lammerdorferberg)

·         Argeles Gazost (Frankrijk) met Liesbeth (Hoogtepunt: alle legendarische Pyreneeëncols in dat gebied).

·         Mallorca met Liesbeth (hoogtepunt: Sa Calobra)

·         MTB wedstrijden:

• Estafette Geestmerambacht
• Het NK MTB Politie (17e bij 40+) Nog nooit zo laag geklasseerd geweest.
• MTB kermiskoers Zijdewind (22^e)
• Drafbike 
• Voor het eerst sinds jaren geen Rabotop MTB wedstrijden

·         Strandraces:

• Egmond-Pier-Egmond (1.35.07)
• Dijk tot Dijkrace (1.46)
• Rabo Beachchallenge (1.29.29 met een 53^e plaats)
• Noordwijk-IJmuiden-Noordwijk (1.38.09 met een 67^e plaats)

·          Andere hoogtepunten:

·         Parijs-Roubaix teaser

·         Clinic van de Rabobank met Maarten Tlallingii

·         De Bilzen classic (mei) in een recordtijd (183 km in 6 uur en 9 minuten. Gemiddeld 29.8 km/u)

·         2 rondjes Markermeer

·         De aanschaf van mijn ‘plastic’ 29 inch strandbak.

De fietskilometers sinds 1999:

Need I say more

Geen woorden maar.......

........bewegende beelden. Een indruk(je) van de strandtraining van Team Boersen met enkele special guests:

Noordwijk-IJmuiden-Noordwijk

Via #NIJN vind je op twitter de nodige berichten over deze strandrace. Hier mijn ervaringen. De 2e editie van deze strandrace (op 11-12-11) was goed voor een kleine 400 deelnemers. Met 5 man van "onze ploeg" stonden we aan de start voor de 52 kilometer lange rit. Vanwege mijn relatief lage startnummer stond ik aardig vooraan. Altijd belangrijk bij een MTB wedstrijd. Na een geneutraliseerde start over de boulevard het strand op. Even te voet door het mulle deel en daarna gelijk het grote mes er op. De eerste kilometers waren slopend. Op mijn leeftijd duurt het even voor de boel op stoom is. Maar na een kilometer of 7 kwam het goede gevoel. Ik bevond me in de derde groep van de wedstrijd. Een man of 30 en 1 vrouw (Annelies van Doorslaer). Deze Belgische werd de latere nr. 1 bij de dames. Maar ook de mij bekende streekgenoten Tom vd Eng, Richard Duineveld, Richte Dallinga en Nico van Langen.
Het is altijd een zenuwachtig gedoe als je in zo'n groep met dik 40 over het strand scheurt. Want hard ging het. Het strand was werkelijk betonhard. De stevige rugwind, de benen en de 29er deden de rest.
Direct na het keerpunt bij IJmuiden een stevige valpartij vlak voor m'n neus. Met wat kunst en vliegwerk kon ik de spartelende heren ontwijken en de aansluiting houden. De terugweg ging minder hard. Ook het animo om kopwerk te doen was met deze stevige zuidenwind een stuk minder. Toch ruim binnen het uur konden we het strand bij Noordwijk weer verlaten. Na wat loopwerk nog een eindsprint op de boulevard. In 1.38 over de streep. Goed voor een gemiddelde snelheid van 32,4 km/u.
De top 10: Vreugdenhil, Rood, vd Aar, Al, Imming, vd Niet, Brentjens, Bekkenk, Lormans en de Jong.
En wij? Melvin 20, Uw scribent 67, Boris 85, Rob 127, en Roelof 149

Uitslagen
Video
Foto's

In 2e positie op de terugweg:

NK MTB NPSB 2011

Voor de 8e keer op rij stond ik op 9-12-11 aan de start van het NK MTB van de Nederlandse Politie Sportbond. In Oss dit keer, op het parcours de Ruysheuvel. Ooit een plek waar tout Brabant zijn/haar afgedankte troep kon dumpen. Nu ligt daar een motorcrossrondje gecombineerd met een MTB parcours. Een stevig parcours kan ik nu wel zeggen. Veel klimmen.De afdalingen liepen niet lekker door waardoor de opgebouwde snelheid gelijk weer teniet werd gedaan. En door de overvloedige regenval van de afgelopen dagen was het nog behoorlijk glibberen hier en daar.
Er stonden dit jaar zo'n 85 mensen in het startvak. De wedstrijd was gecombineerd met het kampioenschap voor ambtenaren. Daar was blijkbaar weinig animo want slechts een handjevol had de weg naar Oss gevonden.
Direct na de start stond een klimmetje op het menu waardoor het kaf van het koren werd gescheiden. Tussen dat kaf heb ik me de rest van de wedstrijd begeven. Op plek 17 bij de 40+ (verreweg de best bezette categorie) passeerde ik de meet. Niet om over de huis te schrijven. Dat gold  wel voor de prestatie van enkele andere NHders. Melvin werd gewoon Nederlands kampioen. Als Boris over de finish komt dan doet hij dat vaak goed. Helaas net naast het podium. 4e bij de masters 30+.
Wim en Arjan moesten ook genoegen nemen met een plekje naast het podium. De 4e en 5e plek bij de Masters 40+.
Pech was er voor 3 van de 11 deelnemers uit NHN. Will (lekke band), Jannes (kent z'n eigen kracht niet: gebroken ketting) en Roelof (kapotte naaf) moesten vroegtijdig afhaken.
Toch een topdag!

Uitslagen Video

Melvin op de hoogste trede:

Vergelijking 26er vs 29er. Het hele verhaal.

Natuurlijk was de vergelijking van gisteren tussen de 26er en 29er strandbakken niet objectief. Er zijn meer verschillen tussen de 2 fietsen dan alleen de wielomtrek. Hieronder een overzicht:

	Target 26er (Appel)	No-name 29er (Peer)
Leeftijd	(ong.) 10 jaar	nieuw
Framemateriaal	Aluminium	Carbon
Voorvork	Geveerd Alu/staal	Star Carbon
Wielen	? (maar zwaar!)	ZTR Crest met XT naven
Banden (buiten)	Schwalbe Big Apple	Schwalbe Super Moto
Banden  (binnen)	Binnenband	Tubeless (vloeibare latex)
Groep	Shimano Deore 3 x 9	Sram X9 2 x 10
Gewicht	14 kg	10 kg
Remmen	Shimano Deore velgrem	Shimano Deore schijfrem
Omtrek wiel/band	26 inch	29 inch

De belangrijkste (materiaal)verschillen op het strand zijn volgens mij:

• het totaal gewicht, 
• het gewicht van de velg/band combi, 
• soepele tubeless strandband met voeibare latex én 
• grote wielomtrek. 

Het is dus een combinatie. Zouden de specs van de 2 fietsen identiek zijn op de bandenmaat na, dan zou het verschil er wel zijn maar stukken kleiner. De grote wielomtrek geeft vooral voordeel in de slechte, slappe of mulle stukken.
Dit alles is ontsproten uit het brein van een leek. Dat u het weet.

Verhelderende strandtraining

Windkracht 5 uit het zuidwesten, een slap strand en goed gezelschap. De ingrediënten van today's beachride. Rustig warm draaien van HHW naar Egmond was er niet bij. De stevige tegenwind zorgde voor een natte rug. Maar warm was ik wel toen ik in Egmond aankwam. Martin H stond al klaar en na enige aarzeling (het waait wel hard) doken we de strandopgang af. Het strand was breed maar bijna overal slap. Martin reed op z'n oude Target 26er. Zo'n 14/15 kilo puur fietsgenot. Uw blogger reed op z'n nieuwe speeltje, een no-name 29er. Een kleine 10 kg kunststof.
De heenweg was kop-over-kop ploeteren. 17-18-19 kilometer per uur sukkelden we naar Wijk aan Zee. De terugweg, met de wind in de rug, moest Martin al na de eerste slappe stroken het grote achterwiel lossen. Een ik ging als vanzelf. Ruilen dan maar. De proef op de som nemen.
Het bewijs was snel geleverd. Nu was het Martin op de 29er die zonder zichtbare moeite mij (op die oude hoop aluminium) met gemak loste. Voor mij was het harken om nog zicht te houden op het raspaardje dat voor mij uit galoppeerde. En ik maar denken dat ik in topvorm was.
Nee mensen voor mij is het duidelijk: Wil je lekker meekomen in een strandrace is een 29er onontbeerlijk. Doe er je voordeel mee maar vertel het liever niet verder.



De hoofdpersonen:

Rabo beachchallenge

De ideale voorbereiding was het niet, dat feest van Sipke op vrijdagavond. Hapjes, biertjes, de hele avond staan en laat te bed. Toch pakte dat anders uit. Het menselijk lichaam zit raar in elkaar.

Met Rob, Melvin, Boris en Wim stond ik tussen de 900 deelnemers aan de start van de Rabo Beachchallenge (38 km). Mijn eerste echte strandrace van seizoen 2011/2012. Door mijn redelijke vroege inschrijving stond ik vooraan in het startvak. Via de social media was al tot me doorgedrongen dat de kwaliteit van strand abominabel was. Maar daarover later meer. Michael Boogerd en zijn bevallige ijsdanspartner losten om 11 uur het startschot. Michael zelf durfde de rit niet aan. Mijn oude fietsheld was bang om te vallen! Zou ten koste gaan van zijn schaatscarrière.

De start was op het strand pal onder de beroemde pier. Het pak zette zich, door het mulle zand, voornamelijk lopend in beweging in noordelijk richting. Een super smal strookje langs de vloedlijn was berijdbaar. En daar wilde iedereen rijden. Een lang smal lint vormde zich. Tot de eerste muien zich aandienden. Vorig jaar was ik hier al eens onaangenaam verrast dus ik was scherp. Maar ook dit jaar was er geen ontkomen aan. Weer een aantal keren moest het hele veld tot de knieën door het gepekelde water. En dat was niet alles. Het strand was slap. Bij Katwijk reden we zelfs door pure modder en gleden sommigen van links naar rechts. Van een racebaan was geen sprake. Hier merkte ik duidelijk de voordelen van mijn 29er strandbak. En tubeless rijden met weinig luchtdruk scheelt onder deze omstandigheden minuten!

Ondertussen merkte ik dat ik aardig mee kon komen. Mannen die normaal gesproken sterker zijn had ik inmiddels mijn hielen laten zien. Ik reed lang in een groepje met de nr. 1 bij de vrouwen Sabine Halkes maar na de uitwatering van Katwijk kon ik wegspringen naar een voor ons rijdend groepje. Na het keerpunt bij Noordwijk ging het allemaal veel rapper. Het strand was een stuk beter geworden er was geen wind en ik draaide leuk mee in een groepje met o.a. Jan de Jager en een paar Volendammers van WV Greuter. We raapten nog flink wat deelnemers op. Zelfs teammaat Boris kon ik verschalken. Maar het lopen door het mulle zand naar de finish is niet mijn sterkste punt. Daar moest ik nog wat plaatsjes prijs geven. Maar als je in dit veld op plek 53 eindigt (in 1.29.29) moet je tevreden zijn. En ik weet nu wat de ideale voorbereiding is.

Oh ja niet onvermeld mag blijven dat Melvin op de 9e plaats eindigde. Na plek 12 in HvH-DH was dit zijn 2e topprestatie op rij. Waar gaat dat heen?

51. Boris 1.29.24
173 Wim 1.39.28
288 Rob 1.45.21

UITSLAG
Foto's van Simone
Foto's
Foto's
Video

Hoek van Holland - Den Helder 2011

In de eerste voorzichtige zonnestralen van vandaag fietste ik met een oostenwindje in de rug naar Egmond. Daar stonden Rob en Nico al op het strand te wachten. We fietsten rustig naar het zuiden in de hoop snel een glimp van de 1e deelnemers aan Hoek van Holland - Den Helder op te vangen. Maar dat viel tegen. Het duurde nog 3 kwartier voor de toppers Bram Rood en Ramses Bekkenk langs kwamen. Ze hadden een reuzen voorsprong op de rest van het veld. Melvin kwam hier op een ongelofelijke 10e plek door in een groep met Bart Brentjens! Arjan deed het keurig in een groepje van 3. Boris had zijn kruid bij Egmond verschoten. Het strand tussen Hoek en IJmuiden bleek op heel veel plekken bar slecht. Roelof had pech, heeft wel uitgereden maar moest dat zonder onze support doen.
Uitslag: 1 Bram Rood, 2 Ramses Bekkenk en 3 Rob vd Niet.

Foto's van Simone (waarvoor dank!)

YOUTUBE: LINK

M'n oude blog leeft nog

Ooit startte ik m'n blog carriëre bij web-log.nl. Een aardige club die een hufterproof blogmogelijkheid bood. Ideaal voor mij dus. Na bijna 4 jaar trouwe dienst moest diezelfde aardige club opeens de software opwaarderen (upgraden, zo u wilt). Waarschijnlijk hebben ze daarvoor een paar ex-VTSPN (zoek dat maar eens op bij Google) werknemers in dienst genomen want het ging faliekant mis. De blogsels zijn niet ongeschonden uit de upgrade-strijd gekomen. En dan druk ik me voorzichting uit.
Met veel kunst en vliegwerk heb ik iets terug kunnen vinden van wat ooit een florerend en goed bezocht weblog was. Mocht u nog eens in mijn (wieler-)historie willen grasduinen kijk dan hier: http://mkool.weblog.nl/author/mkool/

Ik geef mijn blogloopbaan een nieuwe boost op:

www.martinkool.blogspot.com

Dat u het weet!

Mallorca

Klappertandend en met paarse vingers zat ik vanmorgen op de fiets. Ongeveer 15 graden kouder dan verleden week op Mallorca. Dat "skeelt een jas" zeggen de Westfriezen. Lies en ik verbleven nl een weekje in Finca Can Carro bij Campos. Aanrader! Racefietsje (Focus Varadio) gehuurd bij Berganti Bikes om nog wat "te BIGgen".
Achtereenvolgens de volgende beklimmingen gefietst:
Monasterio San Salvador
Santuaria de Cura
Coll de Soller
Puig Major
La Corbata (Coll dels Reis)
Galilea

Onbetwist hoogtepunt was La Corbata (de dasknoop en wel HIEROM). Een spaghettiklim vanuit Sa Calobra. Niet rete-steil maar een spectaculaire weg die oneindig slingert.

2011 was een vruchtbaar jaar voor mijn BIG-beklimmingen-lijstje. Ik kon er 28 toevoegen. Voor mij een all-time-high. Met 233 scalps doe ik leuk mee in de Top 100.

Foto's

Bikemotion 2011

Smullen........

Pluk de dag

Zomer in september. Dan hoef je niet lang na te denken wat te doen op je doordeweekse vrije dag.

Rondje Markermeer

De Oostvaardersdijk

Opsteken bij Ome Ko in Muiden.

De 2e editie van Drafbike

Op een drafbaan met een MTB (strandbike) baan-disciplines afwerken . Het concept is verbluffend eenvoudig en daarom ook zo sterk.
Terugkijkend kan ik maar één conclusie trekken: Het was weer geslaagd. De verbeterpuntjes van de 1e editie (2010) waren door de organisatie prima opgelost. De afvalkoers was in 2-en geknipt (Een fun- en een topklasse). En er was tijdwaarneming met chip.
Met 9 man stonden we als team Hermandad aan de start. Iedereen presteerde, naar vermogen, erg sterk. Hoogtepunt was de 4e plek in de ploegenachtervolging van ons Hermandad team 1.
Persoonlijk was ik erg gelukkig met mijn tijdrit en de daaraan verbonden start in de TOPklasse. :-) Dat ik daarna snel wegviel uit de afvalkoers doet niet meer terzake.

Alle uitslagen

Foto's 1 - Foto's 2

Indian summer in het Groene Hart

De recente historie leert dat je elke zonnestraal mee moet pakken als je de kans krijgt. Vandaag was zo'n kans. Dus in het kielzog van de rest van de grijze golf trokken Lies en ik vandaag met fietsendrager + 2 fietsen naar het Groene Hart. Haastrecht was ons doel. In dit oer Hollandse plaatsje losten we de fietsen en stapten op voor een rondje door ons Nationaal Landschap. Langs de Hollandse IJssel togen we naar Oudewater. Een plaatsje waar de tijd blijkbaar heeft stil gestaan. Ik herinnerde me dat hier ooit Swiebertje is opgenomen. Ik zou zweren dat je Saartje en Bromsnor hier nog zo tegen het lijf zou kunnen lopen.
Via Polsbroekerdam, Lopik en Cabauw belanden we in Schoonhoven. Allemaal gaaf gebleven historie. In de Zilverstad even een bakkie en de benen laten rusten.
Het hoogtepunt werd de tocht langs de Vlist terug naar Haastrecht. Langs dit stokoude veenriviertje zie je Nederland op z'n aller-Hollandst.
Nederland in Indian Summer is mooi, heel mooi!

Onze route.

Pyreneeën 2011 Dag 5 en 6

De laatste 2 klimmen van deze vakantie liggen tegen de Spaanse grens aan. Het zijn de Col de Tentes en Cirque du Troumouse. Ik trek er 2 dagen voor uit.

Op 22 augustus start ik net na Luz St Sauveur. In zuidelijk richting fiets ik naar Gavarnie. Daar ligt het wereldberoemde Cirque du Gavarnie. Een keteldal gevormd door een oude gletscher. Gavarnie is voor mij slechts een doorkomst-plaats. Het is er onwijs druk. Iedereen wil het spektakel zien. Voor mij begint hier het mooie deel van de klim naar de Tentes (Port de Boucharo). Het wordt heel stil. De meeste mensen gaan naar Gavarnie en slechts enkelen rijden door. Het enige gezelschap wordt gevormd door de loslopende schapen en koeien. Vrij makkelijk gaan de beentjes rond. De klimkilometers van de afgelopen week werpen hun vruchten af. Op de top is er een fantastisch uitzicht. Je kunt nog door naar de Spaanse grens. Het is slechts 1 kilometer maar de weg is slecht en ligt bezaaid met rotsblokken. Ik keer om maar later die week maak ik hier met Lies een fraaie wandeling .

Twee dagen later start ik op dezelfde plek voor de klim naar Cirque du Troumouse. Ook weer zo’n komvormig dal. Minstens zo mooi als Gavarnie maar hier is het doodstil. Even na Gedre sla ik linksaf. De weg is smal en het is mistig. Veel zuurstof in de lucht maar weinig uitzicht. De klim is afwisselend steil en wat vlakker. Het is moeilijk om in het ritme te komen. Ruim voor de top is er een tolpoort. Fietsers mogen zo doorrijden. Ook hier weer veel vee op en langs de weg. Ze trekken zich weinig van deze tweewieler aan. De laatste kilometers kom ik boven het wolkendek uit en dat is maar goed ook. Het zicht op de Cirque du Troumouse is adembenemend. Slechts een paar mensen genieten met me mee. Als je nog eens in die buurt komt kies dan voor het rustige Troumouse i.p.v. het overbevolkte Gavarnie.
Het is de laatste klim uit een rijtje van 9. De Pyreneeën hebben toch een ander karakter dan de Alpen. Ongerepter en minder bebouwd. Een voorkeur heb ik niet. Waar ik ook klim het blijft boeien.

48 km en 1300 hm en 35 en 1100 hm.

Alle foto’s van de fietstrip:

Pyreneeën 2011 Dag 4

We zijn inmiddels een week in de Pyreneeën (20-8-2011) en de Tourmalet staat nog steeds niet op mijn palmares. Dat gaat vandaag veranderen. Heel vroeg sluip ik de caravan uit. Het hek van de camping is nauwelijks open of ik verdwijn richting Luz St. Sauveur. Met de auto wel te verstaan.

Een kilometer of 4 voor Luz stap ik de fiets. Het is zaterdag, 07.30 uur en dus heerlijk rustig. Midden in het dorp begint de wereldberoemde klim naar de Col du Tourmalet. Ik ben nog niet helemaal warm getrapt maar dat zal snel veranderen. Na een paar kilometer krijg ik zicht op 2 mannen die dezelfde onderneming doen. Een mooi richtpunt. Het lukt me zonder problemen bij ze te komen. D’r op en d’r over dan maar. Een snelle babbel (het zijn Nederlanders) en dan spot ik een tandem voor me. Weer een mooi doel. Ook deze mannen verschalk ik. Niet zo vreemd want de man aan het stuur moet bijna al het werk doen. Zijn passagier is zwaar spastisch.
Hoe hoger ik kom hoe fraaier de omgeving. De lange rechte stukken wisselen mooi af met bochtenwerk. De laatste kilometers zijn smal en steil. Maar het is nog niet druk hier. In 1 uur en 40 minuten leg ik de 18 kilometer naar de top af. Een aardige franse dame die heel goed Engels spreekt zet me op de foto. Snel omdraaien want er staat nog meer op het programma.

In Luz begint ook de klim naar Luz Ardiden. Ik rij echter eerst iets terug richting Argeles en begin de klim vanuit Viscos. Om in dat dorp te komen moet je wel even in 2 kilometer 200 hoogtemeters afleggen. Ondertussen is de thermometer weer stevig opgelopen. Het zweet tapt van me af maar het is de moeite waard. De laatste kilometers is het harken. Het is doodstil op de top. Een busje komt aanrijden. Het is van Cycletours. Ik maak even een praatje met deze begeleider en hij vult mijn bidon. De 15 mannen van deze groep rijden een tijdrit op Luz Ardiden. In de afdaling kom ik ze allemaal tegen. Sommigen dansen omhoog maar ik zie er ook verschillende harken. Gelukkig.

74 km 2500 hm

Pyreneeën 2011 Dag 3

Vandaag verplaatsen we ons naar een westelijker gelegen dal. Per auto gaan Lies en ik de Aubisque over. Als we in Laruns zijn gaan we zuidwaarts. Bij Fabreges laten we ons met een kabelbaan omhoog brengen. We maken een stevige en niet ongevaarlijke wandeling naar een oriëntatietafel. Normaal ben ik de schijtlijster maar nu moet ik Lies af en toe naar boven helpen. We worden beloond met een geweldig uitzicht op de Pic du Midi d’Ossau. Als we weer beneden zijn rijden we nog even door naar de Spaanse grens. Die ligt hier exact boven op de Col du Pourtalet. Het is er retedruk want belastingvrije drank, sigaretten en nog veel meer. Snel wegwezen dus.

Ondertussen stroomt het dal vol mist. Daar hadden we niet op gerekend en ik wil de Marie Blanque nog bedwingen. Als we in Bielle, aan de voet van de klim zijn is er nog maar weinig zicht. Toch waag ik de gok en stap op voor de 11 kilometer naar de top. Het moet hier geweldig mooi zijn maar ik zie er niets van. Met 50 meter zicht houdt het echt op. Zwaar is het allemaal niet. Ik kan er verder kort over zijn. De afdaling is nog een korte vermelding waard. Hij is namelijk levensgevaarlijk. De mist dwingt me tot voortdurend remmen. Maximaal 20 kilometer per uur daal ik af. Meer is niet verantwoord.

Ik realiseer me dan dat het al laat in de middag is en we moeten de Aubisque weer over om “thuis” te komen. We ploegen door de mist omhoog en 5 kilometer voor de top gaat het mistgordijn open. Op de top van de Aubisque eten we een hapje in de volle, ondergaande zon. Het zicht op het onder ons liggende wolkendek is uniek. We maken natuurlijk nog een plaatje bij de plaquette van Wim van Est ("Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep ...")
Een bijzondere dag.

22 kilometer 600 hoogte meters

Pyreneeën 2011 Dag 2

De eerste fietsdag is zwaar gevallen. De maand juli kende nou niet bepaald de juiste voorbereiding vanwege lichamelijke ongemakken en een drukke periode op het werk. Maar nu na een rustdag ben ik wel weer toe aan een nieuwe uitdaging.

Met de auto daal ik af naar Argeles Gazost. In het centrum parkeer ik de auto en volg de borden naar de Hautacam. Als ik de rivier Le Cave de Pau ben overgestoken begint de klim. Na de betrekkelijk eenvoudige eerste kilometers begint na het plaatsje Artalens het echte werk. Het is dan nog 8 kilometer naar de Hautacam en om het helemaal af te maken kan je dan nog 1 kilometer door naar de Col de Tramassel. Drie kilometer voor de top moet ik van de pedalen. Het is snik en snikheet. Niet de ideale omstandigheden voor een jongen uit de polder. Nadat ik weer op adem ben stap ik weer op en kruip naar de top van Hautacam. Een paar jonge Brabanders komen net van de Tramassel afgedaald. We wisselen wat ervaringen uit en ze maken het traditionele plaatje bij het collenbord.



Dan vang ik de laatste kilometer naar de Tramassel ook maar aan. Het gaat niet van harte maar het is goed te doen. De afdaling is een feest. Het wegdek is goed en de weg is rustig. Ondertussen vechten 2 keuzes om voorrang in mijn hoofd. Ik ga naar huis zegt de ene helft terwijl de andere me richting de Pont d’Espagne dwingt. En de laatste wint.

De voet van de klim ligt in Pierrefitte en dat ligt op 7 kilometer van Argeles. Maar dan is het nog 18 kilometer klimmen. Maar ach ik ben er nu toch. Tot aan Cauterets gaat het prima. Steil is het hier nog niet. Cautarets is loeidruk. Het is een toeristische trekker in deze omgeving en de siesta zit er net op. Ik heb er geen boodschap aan en stamp door op weg naar boven. Nog 8 kilometer is het dan. Ze zijn steil maar de omgeving is prachtig. De Jéret spoelt hier uitbundig naar beneden. Het verval van de rivier is her en der heel groot. Een prachtig schouwspel dat afleiding geeft. Ik heb eigenlijk nauwelijks in de gaten dat ik al boven ben. Een mega parkeerplaats voor de bezoekers van de Pont d”Espagne markeert het eindpunt. Later die week zullen Lies en ik hier nog te voet een prachtige wandeling maken naar Lac de Gaube. Maar ik keer nu om en daal af met het goede gevoel dat er weer 2 reuzen zijn bedwongen.

70 kilometer 2300 hoogtemeters.

Pyreneeën 2011 Dag 1

We zijn alweer een maand thuis als ik mijn fietservaringen in de Pyreneeën publiceer. Voornaamste reden is de migratie terreur van web-log.nl. Mijn blog ligt er daardoor al een maand uit. Gelukkig maakte ik ooit een blog aan bij onze vrienden van Google en dat gaat nu dienst doen als tijdelijke (?) blogopvang.

Half augustus bivakkeren Liesbeth en ik 2 weken in Estaing op 20 km van Lourdes en vlakbij Argeles Gazost. Volgens velen dé ideale uitvalsbasis voor fietsritjes naar Pyreneeënreuzen als Tourmalet en Aubisque.

De eerste volle dag op de camping stap ik gelijk op de fiets. Het is per slot van rekening de bedoeling om 9 beklimmingen bij te gaan schrijven. Fietsvriend Meindert tipte me op een mooi rondje met Spandelles, Soulor , Aubisque weer Soulor en de Col des Bordères. Niet mals. Ik begin met een afdaling van 10 kilometer naar Argeles. Tijdens onze aankomst had ik daar de afslag naar Gez al gezien. In Gez start de klim naar de Col de Spandelles. Het weer is geweldig, een mooie opsteker na de natte zomer in Nederland. De Spandelles krult mooi omhoog. Het venijn zit in de staart. De laatste 2 kilometer, van in totaal 15, doen namelijk behoorlijk pijn.

Na de afdaling kom ik aan in Eschartes. Daar gaat het linksaf richting Soulor. Niet al te heftig zijn de 1e kilometers. Bij Ferrieres begint het echt te stijgen. Zoals bij veel Pyreneeëncols staan ook hier bij elke kilometer bordjes met het stijgingspercentage van de komende kilometer. Een aardige Spanjaard rijdt kilometers achter me. Dat wou ik graag zo houden maar het lukt niet. Hij blijft even naast me rijden en we wisselen wat woorden. Hij zegt het verstandig te vinden om in het weekend de Soulor vanaf de noordkant aan te vallen. Vanuit het westen of oosten is nu vragen om problemen. Het barst daar van het auto- en motorverkeer terwijl het hier heerlijk rustig is. Dan peddelt hij rustig bij me vandaan. Ik blijf rustig doortrappen want er wacht nog meer. In de klim is de weg naar de Aubisque al goed te zien. Prachtig ligt die weg tegen de berghelling aangeplakt.

Op de Soulor aangekomen gun ik me geen rust en daal een paar kilometer naar het westen om dan nog 7 kilometer te gaan klimmen voor de Aubisque. De beentjes gaan niet echt soepel meer. De 1e dag in het hooggebergte is altijd even wennen. Ondertussen loer ik constant naar de bergwand op zoek naar de Wim van Est memorial. Ik zie hem niet maar later als ik er met de auto nog eens lang ga zie ik hem wel. Goed voor een foto. De top is mooi en het barst er van de fietsers. Omdraaien en terug naar de Soulor. Als ik voor de 2e keer op de Soulor aankom ben ik gesloopt. Maar ik moet de Borderes ook nog over. Dat gaat niet vanzelf. Vanwege een markt in Arrens Marsous is de voet van de laatster klim lastig te vinden. Omdat het inmiddels later is dan afgesproken bel ik Lies. Hoe lang is die klim eigenlijk en hoe kom ik boven? Het blijkt gelukkig om “slechts” 4 kilometer te gaan maar de 8% hellingshoek put me behoorlijk uit. Afdalen gaat ook al niet lekker vanwege split op de weg. Gelukkig ligt de camping direct onderaan de afdaling. Die middag weet ik niet veel meer te doen dan met de beentjes omhoog bij te komen.

84 kilometer en 2600 hoogtemeters