Pyreneeën 2011 Dag 3

Vandaag verplaatsen we ons naar een westelijker gelegen dal. Per auto gaan Lies en ik de Aubisque over. Als we in Laruns zijn gaan we zuidwaarts. Bij Fabreges laten we ons met een kabelbaan omhoog brengen. We maken een stevige en niet ongevaarlijke wandeling naar een oriëntatietafel. Normaal ben ik de schijtlijster maar nu moet ik Lies af en toe naar boven helpen. We worden beloond met een geweldig uitzicht op de Pic du Midi d’Ossau. Als we weer beneden zijn rijden we nog even door naar de Spaanse grens. Die ligt hier exact boven op de Col du Pourtalet. Het is er retedruk want belastingvrije drank, sigaretten en nog veel meer. Snel wegwezen dus.

Ondertussen stroomt het dal vol mist. Daar hadden we niet op gerekend en ik wil de Marie Blanque nog bedwingen. Als we in Bielle, aan de voet van de klim zijn is er nog maar weinig zicht. Toch waag ik de gok en stap op voor de 11 kilometer naar de top. Het moet hier geweldig mooi zijn maar ik zie er niets van. Met 50 meter zicht houdt het echt op. Zwaar is het allemaal niet. Ik kan er verder kort over zijn. De afdaling is nog een korte vermelding waard. Hij is namelijk levensgevaarlijk. De mist dwingt me tot voortdurend remmen. Maximaal 20 kilometer per uur daal ik af. Meer is niet verantwoord.

Ik realiseer me dan dat het al laat in de middag is en we moeten de Aubisque weer over om “thuis” te komen. We ploegen door de mist omhoog en 5 kilometer voor de top gaat het mistgordijn open. Op de top van de Aubisque eten we een hapje in de volle, ondergaande zon. Het zicht op het onder ons liggende wolkendek is uniek. We maken natuurlijk nog een plaatje bij de plaquette van Wim van Est ("Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep ...")
Een bijzondere dag.

22 kilometer 600 hoogte meters